-
1 doświadczenie
сущ.• испытание• опыт• опытность• эксперимент* * *☼ 1. опыт ♂, эксперимент ♂;2. опыт ♂, опытность ž;\doświadczenie życiowe жизненный опыт; zdobyć \doświadczenie приобрести опыт; wiedzieć z \doświadczenieа знать по опыту;
brak \doświadczenieа неопытность+1. eksperyment 2. praktyka, wprawa
* * *с1) о́пыт m, экспериме́нт m2) о́пыт m, о́пытность żdoświadczenie życiowe — жи́зненный о́пыт
zdobyć doświadczenie — приобрести́ о́пыт
wiedzieć z doświadczeniea — знать по о́пыту
brak doświadczeniea — нео́пытность
Syn: -
2 wynieść
глаг.• вынести* * *1) (pochwalić, wywyższyć) возвысить, восхвалить, превознести2) wynieść (równać się) равняться, составить3) wynieść (w górę) поднять (наверх)4) wynieść (zabrać) вынести (забрать)5) wynieść (zdobyć doświadczenie) вынести (получить опыт)wystawić (w przód) вынести (вперёд)wydać (np. postanowienie, wyrok) вынести (напр. постановление, приговор)znieść (wytrzymać) вынести (перенести, стерпеть)* * *wyni|eść\wynieśćosę, \wynieśćesie, \wynieśćósł, \wynieśćosła, \wynieśćeśli, \wynieśćesiony сов. 1. вынести;\wynieść przeświadczenie вынести убеждение;
2. (ukraść) унести, утащить;3. (uczynić jakąś sumę) составить;● \wynieść korzyść (pożytek) извлечь пользу; \wynieść (całą) głowę спастись, уцелеть; \wynieść statek kosmiczny na orbitę вывести космический корабль на орбиту
* * *wyniosę, wyniesie, wyniósł, wyniosła, wynieśli, wyniesiony сов.1) вы́нестиwynieść przeświadczenie — вы́нести убежде́ние
2) ( ukraść) унести́, утащи́ть3) ( uczynić jakąś sumę) соста́вить•- wynieść pożytek
- wynieść głowę
- wynieść statek kosmiczny na orbitę
См. также в других словарях:
doświadczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. doświadczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}doświadczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. doświadczenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1 … Langenscheidt Polski wyjaśnień
doświadczenie — n I 1. rzecz. od doświadczyć. 2. lm D. doświadczenieeń «ogół wiadomości zdobytych na podstawie obserwacji i przeżyć; znajomość życia, rzeczy i ludzi; zasób umiejętności, praktyka, wprawa; próba życiowa» Bogate, bolesne, gorzkie, smutne… … Słownik języka polskiego
zdobywać – zdobyć ostrogi — {{/stl 13}}{{stl 7}} zdobywać doświadczenie, pozycję, osiągać coś w jakimś zawodzie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wtedy zdobywali ostrogi dzisiejsi profesorowie i kierownicy ekspedycji. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ostroga — Zdobyć ostrogi (w czymś) «zdobyć doświadczenie, pozycję w jakiejś dziedzinie, w jakimś zawodzie»: Kilku młodych zdolnych, choć całkiem jeszcze nie znanych szerszej publiczności (...) próbowało zdobyć ostrogi w modzie (...). TSt 7/2000. Trzasnąć,… … Słownik frazeologiczny
ostroga — ż III, CMs. ostrogaodze; lm D. ostróg 1. «kabłąk metalowy z kolcem lub zębatym kółkiem, gwiazdką itp. przypinany do butów, ułatwiający jeźdźcom prowadzenie konia, głównie przyspieszenie jego biegu» ◊ Dać koniowi ostrogę «przynaglić konia do biegu … Słownik języka polskiego
zyskać — dk I, zyskaćam, zyskaćasz, zyskaćają, zyskaćaj, zyskaćał, zyskaćany zyskiwać ndk VIIIb, zyskaćkuję, zyskaćkujesz, zyskaćkuj, zyskaćiwał, zyskaćiwany 1. «osiągnąć z czegoś zysk, korzyść, otrzymać coś w zysku; zarobić, skorzystać» Zyskać na jakiejś … Słownik języka polskiego
zjeść — 1. Ktoś zje diabła, nim (jeżeli) coś zrobi, nim (jeżeli) coś się stanie «ktoś nigdy czegoś nie zrobi» 2. Lubić dobrze zjeść a) «lubić smaczne potrawy; także: lubić obfite posiłki»: Benisia – tak ją w rodzinie nazywano – była łagodna i dobra, a… … Słownik frazeologiczny
zjadać — 1. Ktoś zje diabła, nim (jeżeli) coś zrobi, nim (jeżeli) coś się stanie «ktoś nigdy czegoś nie zrobi» 2. Lubić dobrze zjeść a) «lubić smaczne potrawy; także: lubić obfite posiłki»: Benisia – tak ją w rodzinie nazywano – była łagodna i dobra, a… … Słownik frazeologiczny
zjeść — dk, zjem, zjesz, zjedzą, zjedz, zjadł, zjedli, zjedzony, zjadłszy zjadać ndk I, zjeśćam, zjeśćasz, zjeśćają, zjeśćaj, zjeśćał, zjeśćany 1. «spożyć pokarm (pogryzłszy go i połknąwszy)» Zjeść coś łapczywie, w pośpiechu, na stojąco. Zjeść coś z… … Słownik języka polskiego